Eigen tenue
Kortom, E.V.V. bruiste in het eerste half jaar al van activiteiten en het spaarpotje, oftewel kasgeld, liep op tot ± ƒ 50,= (50 gulden). Hiervoor werd een kompleet tweedehands tenue gekocht van een voormalig bedrijfselftal uit Breda. Dolgelukkig speelden onze jongens op een zaterdagmiddag in september 1958 voor het eerst in volledig tenue: oranje shirts, witte broekjes en blauwe kousen, precies zoals het Nederlandse elftal gekleed ging. Dit groots moment vond plaats in een wedstrijd tegen jeugdclub Beatrix uit Oosterhout.
E.V.V. was in zeer korte tijd het straatvoetbal ontgroeid. De kas, die evenals de administratie werd bijgehouden door de jonge Kees Tijs, groeide door enkele financiële acties tot bijna ƒ 100,= (100 gulden). Moeder Tijs had hierover wel wat zorgen en bracht haar zoon daarom aan het verstand dat het hoog tijd was om het beheer over de centen aan een volwassene over te dragen. Jonge Kees stapte hiervoor naar buurman van Cauter, omdat die altijd al een bijzondere belangstelling voor de voetballende jeugd had. De buurman verleende direct volledige medewerking, waarvan E.V.V. tot in de lengte der jaren profijt heeft gehad.
In de gretigheid naar verdere ontplooiing van de voetbalclub wist Kees de toen grote leider Meneer van Cauter er toe te brengen aan Burgemeester en wethouders een brief te schrijven met het verzoek om subsidie. Het zakelijke, korte antwoord hield in, dat er eerst maar eens een vereniging met een bestuur moest zijn alvorens er aan geldelijke steun kon worden gedacht. “Nee Kees” zei Meneer van Cauter tegen zijn buurjongen, “dit kunnen wij niet, laat dat maar voor wat het is”.
Maar het eigenwijze joch wist hem er toch van te overtuigen dat er een bestuur moest komen en ging daarmee ‘de buurt in’. Het liep vlotter dan aanvankelijk verwacht en zo ging er na enkele dagen een nieuwe aanvraag voor subsidie de deur uit en als volgt ondertekend:
Het Bestuur: Voorzitter J.L. van Cauter, Secretaris C.S. Tijs (sr.), Penningmeester J. Wirken, Comm. J. Weij, Comm. H. van Kuyk.
Dit was dus eigenlijk het eerste bestuur. Ook het ledenaantal steeg aanzienlijk, zodat er twee elftallen geformeerd konden worden. Clublokaal en kleedgelegenheid vond men nog altijd bij de Familie Tijs in de schuur. Het bestuur hield zich het eerste half jaar heel rustig, alleen Meneer van Cauter functioneerde als leider en hij wist zich daarbij geholpen door eerder genoemde Kees en tevens -en niet in mindere mate- door Willy van Kuyk.
KNVB
In die periode zocht de eerste voorzitter contact met Dhr. Verschuren, directeur van Curver B.V., met als resultaat dat E.V.V. kon verhuizen van de Mgr. Ariënsstraat naar het Curverveld.
De jonge spelersgroep streefde naar de oprichting van een ‘echte’ voetbalclub, waarvoor het lidmaatschap van de KNVB noodzakelijk was. Het ‘papieren’ bestuur kwam toen op aandringen van de jongens van het Hilsondishof voor het eerst bij elkaar om het een en ander te bezien. Om aan de toetredingseisen van de KNVB te voldoen zouden de Elf Vlugge Ventjes met minstens één senioren team moeten inschrijven. Nu floreerde er in de inmiddels groter geworden nieuwe wijk ook nog een ‘wild’ voetbalclubje, Westerparkers genaamd, die in de Oosterhoutse zomeravondcompetitie speelde. Het E.V.V oprichtingsbestuur zocht toenadering tot het bestuurtje van de Westerparkers, waarvan Dhr. Snoek voorzitter was.
De fusievergadering vond plaats in de bouwkeet van de in aanbouw zijnde Maria Boodschap kerk. Erg gladjes verliep alles niet, maar toch kon E.V.V. zich daarop aanmelden als lid van de KNVB. Tevens was er een nieuw bestuurslid in de persoon van Dhr. A. Snoek, die ook het leiderschap van de senioren op zich nam.
Nog vóór er definitieve berichten van de Gemeente of de KNVB binnen waren, kwam er een propagandist van het Nederlands Handbalverbond bij Meneer van Cauter aan de deur. Hij had al van E.V.V. gehoord en voor het Handbalverbond was de jonge voetbalclub een goede partner voor de oprichting van ook een handbalclub. Na enkele besprekingen volgde er een vergadering met enkele Rijense handballiefhebbers en –liefhebsters en zo kwam er vrij snel een afdeling handbal, aangesloten bij het N.H.V.
‘Van Elf Vlugge Ventjes naar Eendracht Verwerft Victorie (2)’