Op donderdagmorgen klust hij op en rond de velden. Zaterdags staat hij als leider van de veteranen op het veld. Iedere zondag gaat hij naar het eerste kijken. Én dan is er nog zijn actieve clubverleden. Kees Boemaars heeft al ruim vijftig jaar iets met VV Molenschot. Ook al woont hij intussen 47 jaar in Rijen. En nu is hij weer enthousiast over de tentoonstelling ‘Voetbal in de gemeente Gilze en Rijen’ van Heemkring Molenheide. Iedereen zou er naar toe moeten, vindt hij.
Kees Boemaars(73) is van de tak van het transportbedrijf. Hij is Molenschotter in hart en nieren. Toch woont hij al bijna vijftig jaar met zijn vrouw Jo in Rijen. Het was het bekende verhaal: geen woning te krijgen in het dorp op het moment dat je wilt gaan trouwen. Maar via VV Molenschot wist hij de banden met zijn geboortedorp altijd meer dan warm te houden. Tot zijn 35ste heeft hij zelf altijd gevoetbald. Toen liep hij een miniscus op en moest hij stoppen. Als jong manneke is hij begonnen. Kees: “Ik weet nog goed dat Thomas Boemaars op school altijd kwam vertellen wie er mee mocht voetballen. Moesten we uit, dan reden we met de veewagen van Willem Oomen naar de tegenstander. Meestal was dat Dongen. “ Van latere jaren herinnert hij zich vooral de uitwedstrijden in Breda. “Op de terugweg legden we dan aan bij het café van mijn oom aan de Teteringsedijk. Dat was altijd feest. Allemaal heel gemoedelijk, kleinschalig. Je was één. “
JE BLIJFT ER JONG BIJ
Dertig jaar lang heeft Kees in het bestuur van de club gezeten. In die beginjaren, hij ziet het nog voor zich, hielden ze de bestuursvergaderingen in de oude sportkantine. “In zo’n klein hokje. Ome Gerrit Boemaars was voorzitter. Hij kwam altijd pratend met Toon van Loon binnen. Voordat ze stopten met praten was het al bijna tijd om naar huis te gaan. Mooie tijden waren dat. “ Van die dertig jaar heeft hij er 27 met Toon Stoopen in het bestuur gezeten. “Dat was van oudsher mijn buurjongen. Hij is pas overleden. Daar heeft VV Molenschot veel mee verloren.” Toon Stoopen heeft vorige week nog postuum een Koninklijke Onderscheiding gekregen.
Kees was in die dertig bestuursjaren bijna altijd leider en verzorger van het eerste. “Altijd mee, iedere zondag op pad. De band die je op die manier met die jongelui opbouwt, heb ik altijd heel mooi gevonden. Hoe ouder je wordt hoe meer je dat gaat waarderen. Je blijft er jong bij. Voor hen maakte mijn leeftijd niet uit. Je hoorde er gewoon bij. En zeker als je in Rijen woont, is dat heel fijn. Je blijft op die manier nauw betrokken bij het dorp. Als je nu op zondag naar het eerste gaat kijken is de afstand wel groter geworden. Je kent die jongens alleen nog van zien.”
MENISCUS
Kees is ook nog tien jaar (tot 2009) voorzitter van de veteranen geweest. Nu is hij daar leider van. Dat betekent dat hij zich nog steeds iedere zaterdag met plezier inzet voor de club vanwege de competitie in de regio. “Maar het is steeds moeilijker om iedere keer weer genoeg mensen bij elkaar te krijgen. Molenschot is daar niet uniek in. De verenigingen uit de andere dorpen kampen met hetzelfde probleem. Jammer is dat. Mensen lopen blessures op en moeten dan stoppen. Bij mij ging het net zo.”
Genieten doet hij ook op donderdagmorgen als hij naar de klusploeg gaat. “Met zijn achten doen we het onderhoud van de velden en alles eromheen. Het ligt er allemaal keurig netjes bij. En het is vooral ook heel gezellig.”
HEEL MOLENSCHOT PRESENT
Een voetbalclub is van grote betekenis in een kleine kern als Molenschot. Kees: “Het hele dorp staat achter de club. Bijna alle gezinnen zijn er op de een of andere manier bij betrokken. Bij het zestigjarig jubileum in 2008 liet heel Molenschot zich zien. De vereniging is niet weg te denken. Wel wordt het steeds moeilijker om alles overend te houden. Minder jonge mensen in het dorp betekent ook dat ons ledenaantal afneemt. Hét probleem van een klein dorp.”
DE MOEITE WAARD
De tentoonstelling ‘Voetbal in de gemeente Gilze en Rijen’ van Heemkring Molenheide heeft Kees al twee keer gezien. Hij is er, samen met zijn vrouw Jo, heel enthousiast over. Meteen bij de opening zijn ze geweest en later nog een keertje om alles nog eens op hun gemak te bekijken. “Prachtig gedaan met al die materialen, krantenartikelen en héél veel foto’s. Veel herkenning,want ook Molenschot komt er goed uit de verf. We hebben verschillende mensen gesproken die hem gezien hadden en er ook over riepen. Ik zou zeggen: ga zeker kijken, het is écht de moeite waard.”
September 2011, MvH
U kunt naar het volgende artikel ‘Wim Broeders van VV Rijen: “Ik kan iedereen aanraden te gaan kijken!”